I.19
Precedente
Successivo
Palermo 1211, 15 gennaio, XIV ind.
[c. 17r B]
Orig.: Palermo, Bibl. Centr. della Regione Siciliana, Tabulario di S. Maria Nuova di Monreale, perg. nr. Balsamo 34, di mm. 240+58×266.
Cop.: Bibl. del Seminario Arcivescovile di Monreale, ms. XX.E.8.; Palermo, Bibl. Centr. della Regione Siciliana, Liber Pandectarum, ms. F.M. 14, f. 103 (con l'anno 1196).
Ed.:
Winckelmann E., Acta Imperii inedita Seculi XIII. Urkunden und Briefe zur Geschichte des Kaiserreichs und des Königreichs Sicilien in den jahren 1198 bis 1273, 2 voll., Innsbruck 1880-1885, n. 107.
Reg.:
Lello G.L., Historia della Chiesa di Monreale, Palermo 1702, n. 83;
Garufi C.A., Catalogo illustrato del Tabulario di Santa Maria Nuova in Monreale, in Documenti per servire alla Storia di Sicilia pubblicati a cura della Società Siciliana per la Storia Patria, XIX, Palermo 1902, n. 85, p. 40.
Regesto:
Federico II ordina che i villani saraceni di Iato, Celso e altri luoghi della Sicilia ricadenti sotto la giurisdizione di Monreale, in considerazione dei servizi a lui resi dall’arcivescovo Benvenuto Caro, ritornino immediatamente alle dipendenze della chiesa di Santa Maria Nova(1).
Tenor privilegii predicti imperatoris Frederici in quo concedit archiepiscopo Montis Regalis quod sarracenos Iati, Celsi et alios quoscumque de iurisdictione sue ecclesie possit capere in personis et rebus, Panormi et ubicumque eos invenerit et compellere eos prout sibi visum fuerit ad dandum et solvendum iura ecclesie. Capitulum XIX.
Fredericus Dei gratia rex Sicilie, ducatus Apulie et principatus Capue.
Licet ad universarum ecclesiarum regni nostri comodum et quietem firmiter proponamus nostrum studium et sollicitudinem adhibere, iura tamen Montis Regalis ecclesie qua dicti specialitate(a) tueri volumus et inviolabiliter observare, respectum habentes ad fidei puritatem et plurima grata servicia que Carus ipsius ecclesie Montis Regalis archiepiscopus dilectus fidelis noster maiestati(b) nostre et progenitorum nostrorum semper devotus exibuit et exhibet incessanter.
Inde est quod cum sepe sepius sarracenis Iati, Celsi et aliis universis per Siciliam qui de iurisdictione(c) ipsius ecclesie Montis Regalis esse noscuntur per litteras nostras dederimus in mandatis ut omni mora vel occasione postposita ipsi Montis Regalis ecclesie, sicut tenentur et facere consueverunt tempore felicium progenitorum nostrorum plenius responderent et intenderent et ipsi sarraceni tamquam infideles et inobedientes mandatum nostrum habentes pro nichilo nec dum ipsi ecclesie contenserunt intendere, verum etiam semper se exhibuerunt perfidos in omnibus et rebelles,
memorato Caro eiusdem ecclesie Montis Regalis archiepiscopo fideli et familiari nostro auctoritatem concessimus et dedimus in mandatis ut ubicumque aut per se vel per suos sive Panormi sive alibi eosdem Sarracenos villanos ecclesie sue vel res eorum invenerit, potestatem habeat capiendi eosdem villanos suos tam in personis quam rebus eorum. Nec aliquis sit ausus sicut honorem maiestatis nostre diligit et gratiam nostram habere cupit, eundem archiepiscopum aut homines suos quos ipse ubicumque destinaverit propter hoc exequendum molestare vel modoquolibet impedire.
Scientes omnes, quod si quis contra hoc aliquatenus actemptaverit(d) iram et indignationem nostram se noverit incursurum.
Data Panormi
XV° ianuarii, XIIII indictionis.
Note:
(a) Nel codice, il copista aveva inizialmente scritto sp(eci)alit(er); poi ha aggiunto -te e ha depennato il segno abbreviativo per -(er).
(b) La -i finale corretta su precedente e.
(c) Ma nel cod. iuridictione.
(d) La -p- e la -t- sono parzialmente occultate da una piccola macchia d'inchiostro.
(1) Questo mandato è il primo documento con cui Federico II interviene in maniera decisa contro i saraceni ribelli appartenenti al territorio di Monreale. Nel cartulario sono presenti altri due documenti, emessi dall'imperatore, relativi alla lotta contro i saraceni, entrambi del marzo 1211: I.20, I.26.